ΕΝΑ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ"Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΑΥΡΟΛΕΞΟΥ".

Σε αυτό το βιβλίο, εξελίσσεται η ιστορία του Ελληνικού σταυρόλεξου, και ταυτόχρονα, η πολιτική, η κοινωνική, η καλλιτεχνική και η πολιτιστική πορεία στην Ελλάδα από τότε που δημοσιεύτηκε το πρώτο σταυρόλεξο, μέχρι το 1993.
Σημαντικά πολιτικά γεγονότα, η δικτατορία του Μεταξά, ο Ελληνοαλαβανικός Πόλεμος, η Ναζιστική Γερμανική κατοχή, ο εμφύλιος πόλεμος, τα γεγονότα της δεκαετίας του '60, η διδακτορία του Παπαδόπουλου τον Απρίλιο του 1967, η εξέγερση του Πολυτεχνείου, και η μεταπολίτευση του 1974, μαζί με πολιτικά πρόσωπα, και ανθρώπους που έδωσαν τον αγώνα τους για την βελτίωση της κοινωνίας μας όπως ο Πέτρουλας, ο Λαμπράκης, ο Παναγούλης και άλλα πρόσωπα.
Οι καλλιτέχνες, τραγουδιστές, ηθοποιοί  και μουσικοί, πέρασαν μέσα από τα σταυρόλεξα, που δημοσίευαν οι εφημερίδες και τ απεριοδικά, και αναφέρονται όλα εδώ σε αυτή την μοναδική και πολύ δύσκολη στην σύνθεσή της ιστορική μελέτη, διότι δεν έχει γραφτεί από πριν παρόμοιο βιβλίο που να βοηθούσα τους ερευνητές για να συντάξουν ένα τέτοιο έργο.

Μέγεθος: 21Χ17.

Σελίδες: 196

Η τιμή του καθορίζεται στα 17 Ευρώ.

Γράψε ποια από τις 3 εφημερίδες: Ακρόπολις - Αθηναϊκή - Καθημερινή, δημοσίευσε πρώτη σταυρόλεξα και κέρδισέ το.


Τι μας θυμίζει.

Η ΈΚΘΕΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, ΚΑΙ ΤΙ ΜΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ Η ΠΟΛΗ ΑΥΤΉ

Για τους περισσότερους, η Θεσσαλονίκη κάθε χρόνο με την έναρξη της εκθέσεως δεν τους θυμίζει τίποτα απολύτως, και το χειρότερο, δεν υποψιάζονται τίποτα από το τι μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτή τη “λαμπρή εορτή” που τη λαμπρύνει ακόμα περισσότερο η παρουσία του εκάστοτε πρωθυπουργού, και αυτό είναι πολύ λυπηρό, για όλους μας.

Για εμάς κάθε φορά που ακούμε Θεσσαλονίκη, η σκέψη μας ανατρέχει στις 9 Μαΐου του 1936, τότε που ο κυβερνήτης Μεταξάς, και μαζί με τα τσιράκια του Ντάκο, Πάλλη και Ζέππο, αιματοκύλησαν την πόλη, με το αίμα των πεινασμένων εργατών γιατί βγήκαν στους δρόμους της πόλης να διεκδικήσουν το ψωμί τους, και αντί για ψωμί τους μοίρασαν σφαίρες, διαβάστε το ποίημα του Ρίτσου “Επιτάφιος” που είναι εμπνευσμένο, από ένα 19χρονο σκοτωμένο παλικάρι τον Τούσια Αναστ.(και στην απέναντι φωτογραφία εδώ στο Blog μας) που το κλαίει η μάνα του πάνω στο δρόμο νεκρό, και θα καταλάβετε για πιο πράγμα μιλάμε.

Τόσες μέρες δεν γράψαμε τίποτα, σας αφήσαμε να απολαύσετε την εμπορική φιέστα της Θεσσαλονίκης, που όλοι οι πλουτοκράτες της γης εκθέτουν εκεί τα προϊόντα τους προς κατανάλωση.

Είναι τα προϊόντα που εσείς παράγεται, και εσείς καταναλώνεται, συμπερασματικά διπλή η εκμετάλλευση, σας πουλάνε και σας παίρνουν τα χρήματα για πράγματα που εσείς παράγετε και σας πληρώνουν συγκριτικά με την αξία των προϊόντων που παράγεται με δεκάρες, ενώ τα πουλάνε σε εσάς πανάκριβα.

Η Θεσσαλονίκη, με την αγαπημένη σας έκθεσή της δεν είναι τίποτα άλλο από ένα σύγχρονο Νταχάου ή Άουσβιτς, επιλέξτε εσείς, η Θεσσαλονίκη η τόσο αγαπητή, αυτές τις ημέρες, με την περίφημη φιέστα τις έναρξης, σε περίπτωση που κάποια στιγμή ξεσηκωθεί ο λαός της, όλοι αυτοί που διοργανώνουν της φιέστες δεν θα το έχουν σε τίποτα να κάνουν ακριβώς ότι και στις 9 Μαΐου του 1936, θα είναι το ίδιο ακριβώς και μην σας ξεγελάνε η φιέστες.

Λαέ είσαι υποχρεωμένος να θυμηθείς το Μάη του 1936, και να τους γυρίσεις για μια και καλή την πλάτη για πάντα, γιατί κάποιος Μάης του 1936, μπορεί να συμβεί ολόιδιος σε διαφορετική χρονολογία.

"Τι μας Θυμίζει".

Δεν βρίσκουμε πιο χαζό από το "Σαν Σήμερα", που τον τελευταίο καιρό έγινε πολύ της μόδας και κάθε πρωί, και γιατί τους ρωτάμε μόνο κάθε πρωί και όχι άλλες ώρες, τις ημέρας, 24 έχει αυτή, αναγγέλλουν τα ραδιόφωνα τι έγινε σε διάφορες εποχές σαν και σήμερα, ασθένεια που έχει επεκταθεί τον τελευταίο καιρό, λόγο της χρησιμοποιήσεως του ΙΝΤΕΡΝΕΤ.
Θυμόμαστε, όταν κάποτε πηγαίναμε στους φιλολογικούς συλλόγους και εκεί, παρουσίαζαν κάποιον ποιητή ή επιστήμονα και έκαναν επετειακές εκδηλώσεις, για παράδειγμα "30 χρόνια από τον θάνατο του τάδε".
Στο τέλος των ομιλιών, γίνονταν παρεμβάσεις από τους ακροατές, τότε κάναμε και την δική μας και λέγαμε: του χρόνου θα είναι 31!!! γελοιοποιώντας, αυτές τις επετειακές γιορτές.

Αλλά αυτούς με τις επετειακές αναφορές στα ραδιόφωνα του "Σαν σήμερα" τους ευγνωμονούμε γιατί μας ενέπνευσαν κάτι καλύτερο, το "Τι μου θυμίζει", και σαν ερευνητές που είμαστε, για κάθε σύγχρονο γεγονός γνωρίζουμε ότι έχει ιστορικές καταβολές, ή ότι συνέβη το ίδιο ακριβώς και σε άλλες εποχές, όπως το θέμα της Κυριακής αργίας", που μέχρι να εφαρμοστεί καταταλαιπώρησε πολύ, τους εργαζόμενους, τους συνδικαλιστές, τους πολιτικούς, τα κόμματα, τις κυβερνήσεις και τα αφεντικά.
Μέχρι που το 1922 εφαρμόστηκε με το νόμο 2290 του άρθρου 2, και είχε αρχίσει να ρυθμίζεται από τις 3 Δεκεμβρίου του 1909 με τον νόμο ΓΥΝΕ' σήμερα αυτός ο νόμος τείνει να καταργηθεί.
Αλλά πολλά χρόνια πριν ήταν αίτημα των εργαζομένων η Κυριακή αργία.
Να τι γράφει η εφημερίδα "Σοσιαλιστής" του Καλέργη Στεφ.

ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ.

"Την περασμένη Κυριακή συνήλθαν άπαντες οι εμποροϋπάλληλοι στο καφενείο “Στάδιο” που είναι στον κήπο πίσω από τα ανάκτορα και αποφάσισαν ομόφωνα να μην εργάζονται τις Κυριακές, στη συνέχεια έκαναν πορεία συσωματωμενοί εις την οδός Ερμού και Αιόλου και έκλεισαν όσα καταστήματα ήσαν ανοιχτά".

Ακριβώς το ίδιο γίνεται από τους εργάτες και σήμερα, τις Κυριακές που ανοίγουν τα μαγαζιά πάνε οι εργάτες και τα κλείνουν, για να μην περάσει το μέτρο, επίθεσης κατά των εργαζομένων που θέλουν αφεντικά και πολιτικοί, που οι δυο αυτές κατηγορίες του κεφαλαίου συντηρούν τα περισσότερα καταστήματα στη χώρα. “Σοσιαλιστής” Σάββατο 23 – 29 Ιουνίου 1890 Σελ. 3 Στηλ. 1.